جمعه که می شود دلم بیشتر هوایت را می کند

می خواهم تمام ثانیه های عمرم را تقدیم تو کنم

می خواهم دلم را ... نه ! خودم را وقف تو کنم...

می دانی مولا !  دلی که وقف تو باشد از تمام دل ها بی نیاز می شود

دست خواهش اگر به سوی تو دراز باشد  دیگر در خانه ی غیر را نخواهی زد

چشمی که از دوری تو اشک بریزد دیگر نگاهش به این سو و آن سو نیست

می خواهم دلم را... نه! خودم را وقف توکنم...

من با نگاه به گنبد فیروزه ای تو جان می گیرم

روحم با دو رکعت نماز عشق تازه می شود

نوکری در خانه تو مرا پادشاه می کند

می بینی ارباب؟ من چقدر با تو بی نیازم

می خواهم دلم را... نه!خودم را وقف تو کنم...

وقتی دلم مال تو باشد نه دلی مرا می لرزاند

نه نگاهی مرا از خود بی خود می کند

وقتی دلم بال تو باشد انگار تمام دنیا مال من است

یک دل میدهم تا تمام دنیا از آنِ من شود

میخواهم دلم را... نه! خودم را وقف تو کنم...